Mijn pad

Toen ik als 19 jarig meisje in Amsterdam kwam na een half jaar klassieke au-pair avonturen te hebben beleefd in Manhatten stortte ik me met veel zin in de inservice-opleiding tot verpleegkundige. Ik miste ruimte om daadwerkelijk contact met patiënten te hebben en het gebrek aan goede begeleiding deed me een andere weg in slaan. Bij mijn afscheid in het ziekenhuis had ik een skelet op een toilet op de afdeling gezet en zei m’n collega’s dat er nu wel heel lang iemand aan het wachten was. Ik kon en wilde niet boven of onder de ander leven. Ik wilde er naast staan.

Ik studeerde Handelscorrespondentie Spaans, reisde in m’n eentje door Zuid-Amerika, werkte met veel plezier bij een beschermd wonen pilot voor mensen met dementie en in een tabakszaak om bij te verdienen. Roken lag me niet maar het contact met een paar honderd klanten per dag was fantastisch.

Bij gebrek aan geld om nog een reis te maken solliciteerde ik als reisleidster en mocht ik in die functie terug naar mijn geliefde Andesgebergte. Tussen spannende, mooie en angstige belevenissen door volgde ik de Tolk-Vertalersopleiding Spaans.
Allerlei acties kwamen samen, wat ik ook deed, hoe verschillend ze ook leken.

Als kind had ik pianoles. Klassiek, omdat dat nou eenmaal zo hoorde. Het kostte moeite later te leren van de noten af te wijken, tussen de noten door te kijken, te improviseren, af te leren.
Hoe komen we tot de kern , tot wie we in wezen zijn en van daaruit in een heldere stroom?

NLP maakte me bewust van hóe ik doe wat ik doe. Het gaf me inzicht in mijn gedrag, mijn overtuigingen en mijn missie. En dat ik er mee kan spelen. Vooral dát.

Oosterse maar zeker ook andere (filosofische) stromingen brengen me plezier en rust. Geven me zin. Door te laten zien dat vragen boeiender zijn dan antwoorden. Alles bestaat uit alles. Alles wat je doet heeft gevolgen, veelal onbewust, als de golven en de onderstroom van de zee.

De zorg bleef trekken en via opleidingen binnen de Thuiszorg werd ik verzorgende IG 3 en senior trainer Belevingsgerichte zorg. Met elkaar groeien naar een manier van zorg verlenen die zowel de cliënt als de verzorgende kracht, vertrouwen en rust geeft.

Een mooie ervaring was toen ik met een dementerende vrouw quatre-mains speelde. Het was helend en zo vrolijk. Hoe ver ze ook ‘heen’ was, ze leerde en haar handen herinnerden zich de noten.

Of toen ik in het Spaans iemand begeleidde die het zwaar had vanwege een ernstige ziekte.

Alles is verbonden.

Opleidingen, cursussen, masterclasses brengen me veel en tegelijkertijd zijn het levenslessen die me steeds helderder, lichter, liefdevoller laten leven in contact met mezelf en de ander.

En het pad kronkelt en kronkelt en kronkelt verder.